Šetnja između praokeanskih skulptura na 15 km od Niša - Jelašnička klisura kao čudo prirode

Na samo 15 kilometara od centra Niša nalazi se čudo prirode koje na prvi pogled očarava posmatrača. Teško je opisati osećaj kada se hoda ili vozi dnom klisure nad kojom se nadnose i do 100 metara visoke kamene figure, vertikalni krečnjački i dolomitski bedemi i monolitni stubovi s okruglim "glavama", šiljci, pećine i "prozorci" u stenama.

Ovu fantastičnu galeriju stvorila je erozija u poroznoj krečnjačkoj steni nastaloj taloženjem na dnu praokeana Tetisa, pre oko 290 miliona godina. Izdizanjem planina sprud je postao Suva planina koja je razdvajala Zaplanjsko i Niško jezero, čiji je zaliv bio zametak današnje Jelašničke klisure. U njenim pećinama su pre 125.000 godina živeli ljudi, a na okolnim visovima lutale su ogromne praistorijske životinje. Ova čudesna priča postaje postaje razumljiva kada se od uređenog izletišta u klisuri obeleženom stazom popnete na liticu galeriju, obraslu bokorima mirisnog planinskog bilja.

Odavde fantastične stene klisure deluju kao ram za sliku grebena Suve planine, sa vrhovima među oblacima. Jelašnička klisura je sigurna kuća u kojoj su čak i ledeno dobe preživele suptropske biljne vrste. Ovdašnju floru čini čak 67 endemskih i subendemskih biljaka, među kojima je najpoznatija "vaskrsavajuća" Natalijina ramonda. Ovu "biljku feniks" je 1884. upravo u Jelašničkoj klisuri otkrio doktor Sava Petrović, dvorski lekar kralja Milana Obrenovića, i opisao ju je sa Josifom Pančićem, koji je u kanjonu otkrio još jedan relikt - srpsku ramondu. U Jelašničkoj klisuri živi čak 112 vrsta dnevnih leptira, po čemu je jedinstvena.

Jelašnička klisura je, zbog izuzetnog značaja za proučavanje istorije živog sveta Balkanskog poluostrva, stavljena je pod zaštitu kao specijalni rezervat prirode.