Tehnologija kompanije Polytechnik omogućava proizvodnju biouglja iz drvne i poljoprivredne biomase

Drvna biomasa danas se u čitavom svetu koristi za proizvodnju peleta, sečke i energije. Za razliku od drvne, upotreba poljoprivredne biomase i dalje nije dovoljno zaživela, te se ona uglavom spaljuje u atarima ili koristi u proizvodnji stočne hrane. U kompaniji Polytechnik, razvili su tehnologiju koja omogućava da se i ovaj sektor privrede razvije, zahvaljujući "izvlačenju" ugljenika iz prirodnih materijala.

Nakon 10 godina razvoja, nekoliko prototipova i konačno uspešnog pilot postrojenja, ova austrijska kompanija je našla rešenje za kaskadnu upotrebu biomase. Uzimajući u obzir da su biljke (odnosno biomasa biljnog porekla) po sastavu 50% ugljenik i prepoznajući ogroman potencijal u biljnoj biomasi, razvijena je moderna tehnologija industrijskih razmera koja biomasu može da pretvori u čist ugljenik tj. u biljni ugalj. Na taj način, pokazali su da drvo nije jedina adekvatna sirovina za ovaj proces.

Kako kažu u kompaniji Polytechik, njihova tehnologija omogućava izvlačenje ugljenika iz prirodnih materijala, prilikom kog se dobija toplotna ili električna energija. Glavne prednosti ovakvog načina rada su: niska emisije štetnih gasova, visoka efikasnost (od kilograma drveta dobija se 0,3-0,5 kg uglja) i kratko vreme trajanja.

- Verujemo da postoji šira primena i mogućnost "kaskadne" upotrebe nusproizvoda biljnog porekla, ili dobijanje nečeg više od samog spaljivanja, iz srodne drvne i poljoprivredne industrije. Traganjem za proizvodima dodatne vrednosti, pogotovo za biomasu nepogodnu za konvencionalnu energetiku ili proizvodnju peleta, došli smo do rešenja, proizvodnje "prirodnog uglja". Svetsko tržište biouglja je više od 47 miliona tona godišnje. Najveći proizvođači su Afrika, Azija i Južna Amerika dok je Evropa vrlo skromna na tom polju i na samom kraju spiska proizvođača. To znači da je tržište skoro dva puta veće od tržišta peleta, a cene se kreću 300-500 EUR za tonu, u zavisnosti od kvaliteta - kažu u kompaniji Polytechnik.

Najpoznatiji prirodni ugalj je drveni ugalj (poznat i kao ćumur) čija proizvodnja datira iz davnina, a primenjuje se najviše za potpalu vatre ili energent za pripremu gastronomskih specijaliteta. Tradicionalna proizvodnja uglja je spor i neefikasan proces ograničen uglavnom na drvo, prilikom kog se od otprilike 1 m3 drveta dobija oko 120 kg drvenog uglja. Konvencionalne metode proizvodnje imaju tri ključna problema: emisiju štetnih gasova, vrlo nisku efikasnost (dve trećine energije se gubi) i dugo vreme trajanja (1-3 nedelje), dodaju u ovoj kompaniji.

Pored proizvodnje ugljenika iz drveta i poljoprivredne biomase, postoji mogućnost dobijanja supstrata za poboljšanje zemljišta (Terra Preta), alternativnih goriva za industriju i energetiku.

Čist tj. aktivan ugljenik može da se primenjuje u više oblasti: umetnosti, medicini, metalurgiji (kovačnice, peći visoke temperature), u hemiji (proizvodnja baruta), kao filter, katalizator ili apsorbent, kao crna boja, u gastronomiji, pirotehnici, hortikulturi i drugim oblastima.

- ogromna porozna površina, oko 1,700 m2/g težine (tj. 4g = površina 1 fudbalskog terena) što a to znači da je podoban za čuvanje minerala u zemljištu jer ih vezuje i na taj način obogaćuje zemljište,
- skuplja, vezuje vodu i na taj način poboljšava kvalitet tla,
- privlači mikroorganizme,
- skuplja, filtrira prirodne zagađivače (npr. živa),
- vezuje CO2 itd

- energent
- građevinski materijal (toplotna/zvučna izolacija)
- aditiv u proizvodnji gume, plastike
- u remedijaciji zagađenog zemljišta,
- za smanjenje primene veštačkih djubriva, tj. nitrata u vodi
- u poljoprivredi, gd obezbeđuje 10-40% veće prinose itd.