Srpski režiser Srđan Dragojević, povodom filma MI NISMO ANĐELI 2

Srđan Dragojević

Anđeli mnogo obećavaju

Sinoćni start filma "Mi nismo anđeli 2", uveo je srpsku kinematografiju u dugo očekivani "ring" između dva "golijata" - dosadašnjeg vladaoca, koji je u bioskopske sale uspeo da uvuče million i trista hiljada gledalaca treš ljubavnom storijom iz srpske književnosti smeštenom na jug Srbije krajem pretprošlog veka i Srđana Dragojevića, maženog i kuđenog filmmejkera, čiji je povratak bio dugo iščekivan. Srećom po njega, puna stvaralačka forma u kojoj se trenutno nalazi, dočekana je sa znatnim uplivom novca znanih i neznanih brendova koji su se na kraju utrkivali oko, za domaće uslove, nesvakidašnje produkcije i promocije filma "Mi nismo anđeli 2". Sve što je dosad urađeno obećava mnogo. Ostaje samo da se sačekaju rezultati i postave novi standardi za dalje nadmetanje na bioskopskim blagajnama.

Srđan Dragojević je rođen prvog dana 1963. godine u Beogradu. Po diplomiranju kliničke psihologije na Filozofskom fakultetu, upisuje filmsku i televizijsku režiju na Fakultetu dramskih umetnosti. Objavio je tri zbirke poezije od kojih je za prvu - "Knjiga akcione poezije", dobio nagradu "Branko Radičević", najveće priznanje SFRJ za poeziju. Od 1987. do 1990. uređivao je književne rubrike u časopisu Student, a tokom 1993. bio je umetnički direktor "Beograd filma". Krajem devedesetih, bio je i asistent na FDU.

Ugovor sa kućom Miramaks, zahvaljujući kojoj je proveo tri godine u Americi, nije mu doneo očekivane rezultate, sem rada na razvoju projekata poput "Pasha", "After", "The Beautiful Game" i "Bodljikavo prase", čijoj se realizaciji nada u skorijoj budućnosti, ukoliko "Anđeli 2" budu dostigli ciljani uspeh. Zasad, njegovu filmografiju čine tri filma (incident zvani "Slatko od snova" se ne pominje), koji važe za značajna ostvarenja u savremenoj srpskoj kinematografiji - prvi deo "Anđela", ostaće upamćen kao kultni film uz kojeg su odrastale generacije početkom devedesetih, "Lepa sela lepo gore", koji na mnogim listama svetskih kritičara i dalje važi za jedan od najboljih (anti)ratnih filmova svih vremena i diskutabilno ostvarenje "Rane", koje je, ako ništa drugo, bilo jedan od retkih i njegov poslednji šamar režimu i društvu, koje je ta vlast stvorila.