Rešenja za banje širom Srbije godinama samo na papiru - Glavni problem vlasnički odnosi

Zapušteni, urušeni i propali objekti u nekim našim banjskim centrima tužna su slika urušenog srpskog turističkog potencijala. Višegodišnji nerešeni odnosi na relaciji PIO fond, RFZO i lokalni "moćnici" po mnogima su osnovni razlog što mnogi zdravstveni i rekreativni centri ne rade. A stručnjaci upozoravaju da svakim danom ovi objekti državu koštaju milione.

Rehabilitacioni centar Zlatar u Novoj Varoši, koji ne radi već godinama, samo je jedan od sumornih primera propadanja. Mesto gde su se lečili i oporavljali kardiovaskularni bolesnici, ali i građani koji su dolazili na rehabilitaciju, teško da bi mogao još koju godinu da izdrži na svojim temeljima. Objekat je u vlasništvu PIO fonda, a zasad nema odgovora na pitanje koja je njegova sudbina.

- Podaci Republičkog zavoda za statistiku ukazuju na konstantan gubitak ležaja u banjama Srbije - ističe Vladan Vešković, generalni sekretar Udruženja banja Srbije.

- Samo u periodu od 2008. do 2015. godine naše banje su izgubile 17.300 ležaja, ili oko 43%. Razlozi su različiti, od neuspešne privatizacije do nezainteresovanosti investitora da novoizgrađene hotele stave u funkciju. Tako su zaboravljene Kuršumlijska, Niška, Mataruška, Bogutovačka, Jošanička, Gamzigradska, Vranjska Banja...

Kako objašnjava Vešković, izgubljenih milion noćenja, koja su mogla da budu ostvarena od 2008, donelo je i gubitak prihoda od oko 3,2 milijarde dinara, a lokalne samouprave su ostale bez boravišne takse u iznosu od oko 60 miliona dinara.

Inače, većina zapuštenih objekata nalazi se u državnom vlasništvu. Među njima su i Specijalna bolnica za rehabilitaciju Žubor u Kuršumlijskoj banji, koja je u vlasništvu Fonda PIO, Specijalna bolnica Zlatar (Fond PIO), završeni hotel u Jošaničkoj banji koji nikada nije otvoren, a čiji je vlasnik Fond PIO i hoteli Železničar u Vranjskoj i Vrnjačkoj Banji (Želturist).

Predsednik Udruženja hotelijera Srbije Tomislav Momirović kaže da je na primeru banja izgubljeno na hiljade radnih mesta, dok biznismen Miroljub Aleksić, vlasnik grupacije u čijem sastavu posluje nekoliko hotela, smatra da nadležni moraju da definišu sudbinu svih tih objekata i da oroče do kada i na koji način to treba da se završi.