Serbia Edition
Serbische Ausgabe
Izdanje BiH
Izdanje Crna Gora
Vijesti
Beograd kao Holivud - Srbija za 4 godine od stranih produkcija zaradila 50 mil EUR, potencijali daleko veći
Ponedjeljak, 01.07.2013.
09:32
Komentari
(Scena iz filma "Ironclad" snimana na Kalemegdanu)
Iako je do nedavno snimanje holivudskih filmova u Srbiji bilo ravno naučnoj fantastici, vrlo brzo su se Beograđani navikli da svjetske filmske zvijezde vide u klubovima, restoranima, raznim manifestacijama. Šetajući ulicama, Beograđani su ovih dana mogli da sretnu Pirsa Brosnana koji snima akciju "Three Days To Kill", a prije nekoliko godina gosti srpske prestonice bili su Rejf Fajns, Džerard Batler, Vanesa Redgrejv, Brajan Koks i Džesika Čestejn tokom snimanja filma "Coriolanus". "Gavran" sa Džonom Kjuzakom, "Lockout" sa Gaj Pirsom, te nastavak kultnog filma "Ironclad", serija "Titanik: Krv i Čelik" sa Nev Kembel, Derek Džekobijem, Krisom Notom samo su neki od projekata filmske industrije koji su za lokaciju snimanja izabrali Srbiju.
Prema podacima Srpske filmske asocijacije (SFA) u periodu od 2007. do 2011. godine, Srbija je od iznamljivanja filmskih lokacija stranim produkcijama godišnje zaradila u prosjeku oko 7,1 mil EUR. Najmanje u 2007. oko 2,2 mil EUR, a najviše 15,5 mil EUR koliko je zaradila 2010. To je oko 2 puta više od investicija koje se ostvare putem javnog finansiranja filma u Srbiji, koje su u poslednjih nekoliko godina iznosile oko 4 mil EUR, izuzev ove godine kada novac za filmsku industriju nije obezbijeđen u budžetu.
Srbija je uspjela da za poslednje 4 godine od stranih produkcija ostvari investicije oko 50 mil EUR, ali toliko Mađarska i Češka minimalno zarađuju godišnje.
Raznolikost kulturnih predjela, prirodnih lepota i arhitekture su ogroman potencijal koji bi Srbija mogla da iskoristi kako bi bila interesantna filmska destinacija. Međutim, trenutno ona nije atraktivna lokacija, zbog neuređenog stanja u filmskoj indsutriji, nedostatka profesionalnih posrednika u kreativnim industrijama, i na kraju nestabilna je za biznis u filmskoj industriji, a nema ni instrumente kojima bi privukla strane produkcije, tvrdi Hristina Mikić, izvršna direktorka Grupe za kreativnu ekonomiju.
Kako kaže sagovornica "eKapije", niko ovaj vid privlačenja stranih investicija "ne uzima za ozbiljno". Postojeći plan privlačenja investitora bavi se proizvodnim i industrijskim kapacitetima, i u manjoj mjeri turizmom, ali nema olakšica za filmsku industriju.
- Mi zaista jesmo konkurentni u pogledu cijena radne snage i ostalih usluga, pa su troškovi snimanja filma sa budžetom od 20 mil EUR oko 35% niži u odnosu na Los Anđeles, a oko 20% u odnosu na Mađarsku i Češku koji su naši glavni konkurenti. Međutim, i dalje smo konzervativni u shvatanju biznisa koji može doprinijeti razvoju zemlje – tvrdi Mikić.
(Gaj Pirs u filmu "Lockout" na stanici "Vukov spomenik")
Kako kaže naša sagovornica, najvažniji kriterijum za privlačenje stranih kompanija jeste profesionalizacija lokacijskih menadžera i uspostavljanje "one stop shop" kancelarije putem koje bi se mogao efikasno, brzo i jeftino realizovati produkcijski servis u svakoj opštini.
- Ovo već sada na pionirskim osnovama sprovodi Srpska filmska asocijacija na veoma ograničenom broju lokacija. Ali treba i uspostaviti cjenovnik za izdavanje lokacija koje su dostupne, kao i tarife svih pratećih troškova koji mogu nastati prilikom korišćenja lokacije u filmske svrhe. Osim baze lokacije, treba učiniti dostupnim i informacije o lokalnim dobavljačima i filmskim radnicima na lokaciji ili u njenoj blizini. Neke procjene su da srednja filmska produkcija (oko 2,5 mil EUR) koristi oko 150 dobavljača, dok velika produkcija (više od 2,5 mil EUR) koristi nešto više od 320 dobavljača, od čega na lokalnu potrošnju u prosjeku ode od 30 do 45% - objašnjava Mikić.
Drugi vid privlačenja stranih kompanija su i poreske olakšice svih vrsta, a u svijetu su najpopularniji poreski krediti u vidu povraćaja novca od snimanja filma u iznosu od 25% do 40% od uloženog budžeta u zemlji u kojoj se snima cijeli ili dio filma.
- Na primjer, uvođenje poreskog kredita od 25% od budžeta potrošenog na lokalnu radnu snagu, dobra i usluge, svakako bi smanjilo poresko opterećenje. Dakle, to bi značilo da se država odriče jednog dijela poreza (na primjer, u visini poreske olakšice 25%) od ukupnih investicija koje dođu kroz film, dok s druge strane obezbijeđuje podstrek investicionom ciklusu u privredi – ističe Mikić.
U Srbiji je bilo takvih pokušaja 2011. godine u sklopu programa "Brendiranje Srbije" koji je sprovodilo Ministarstvo trgovine.
- Tada je donijeta uredba kojom su uvedene različite mjere za podsticanje stranih filmskih produkcija u Srbiji. Na žalost, ta uredba je ostala samo slovo na papiru - kaže Mikić.
(Filmski set "Roma Barocca" u Košutnjaku)
Mnogo toga se može uraditi i tzv. "paketima dobrodošlice" (informativnim brošurama o mogućnostima i uslovima za snjimanje filmova na određenoj lokaciji) kojim bi se opštine promovisale na sajmovima kao lokacije povoljne za investiranje, ali i transparentnijim predstavljanjem svih troškova koje jedna strana kompanija može imati u Srbiji ako želi da snimi film u zavisnosti od izabrane lokacije.
Prijateljsko okruženje za film
Jedan interesantan vid unapređenja institucionalnog okvira za snimanje filmova u Srbiji je i projekat "Prijateljsko okruženje za film" koji je sprovodila Srpska filmska asocijacija u poslednje dvije godine. Kako za "eKapiju" ističe Ana Ilić, izvršna direktorka SFA, problem u Srbiji je što se procedure ni rokovi uopšte ne znaju, kao što se ne zna precizno ni koja je institucija za šta nadležna.
- Upravo zato je SFA kreirala program koji se zove "film friendly Serbia" tj. Srbija sa poslovnim okruženjem naklonjenim filmu. Ovo je program kroz koji sarađujemo sa državnim organima, lokalnim samoupravama, institucijama i javnim preduzećima upravo radi uvođenja protokola, jasnih procedura, rokova i realnih cjenovnika za izdavanje dozvola za snimanje i pružanje drugih usluga neophodnih za snimanje. Organizacije koje ispune ove uslove dobijaju od nas sertifikaciju da su "film friendly". Do sada je jedno ministarstvo (MUP), jedno javno preduzeće (JKP "Zelenilo Beograd") i 10 gradova i opština dobilo sertifikat. U proceduri za sertifikaciju je sada još i Ministarstvo odbrane, kao i mnogobrojne institucije. Svi ti podaci se sada nalaze na našem sajtu kao i uputstva za dobijanje raznih vrsta dozvola za snimanje – objašnjava Ilić.
("Coriolanus")
Srbija ima ogroman potencijal koji SFA pokušava da promoviše već četiri godine kroz brend "Film in Serbia". Zahvaljujući toj promociji, ali i trudu producenata i filmskih radnika, Srbija postaje sve vidljivija na svjetskoj mapi filmskih lokacija, ali to nije dovoljno, tvrdi direktorka SFA.
- Strani investitori koji ulažu u filmove prvo se interesuju za podsticaje tj. isplativost destinacije, a onda gledaju kakve partnere mogu da nađu u toj zemlji, kakva je infrastuktura (studija, oprema i slično), kakve su filmske ekipe, kakve su lokacije, kakav je smještaj. Tim redom po važnosti. Dakle finansijska računica je na prvom mjestu – ističe Ilić.
I ona naglašava da bez podsticaja Srbija neće moći da se pomjeri sa ove tačke na kojoj je, a prijeti joj da se situacija i pogorša, jer konkurencija nudi sve bolje i bolje uslove. Oko 30 zemalja u svijetu ima ovakve podsticaje, čak i najrazvijenije zemlje sa izuzetno naprednim filmskim industrijama kao što su SAD, Velika Britanija, Irska, Francuska, Nemačka, kao i naši najbliži konkuretni Mađarska od 2005, Češka od 2010, a Hrvatska od 2012. godine.
Program podsticaja predviđen je novim Zakonom o kinematografiji koji je donijet u decembru 2011. godine, ali se još uvijek čeka na donošenje podzakonskog akta koji će detaljno definisati ovaj program. Ovaj akt je već godinu dana spreman, ali se nikako ne donosi. On predviđa veoma jednostavan sistem povraćaja koji našu državu u ovom trenutku ne košta ništa.
- Suština programa je da se stranim ulagačima, kada zavšre snimanje u Srbiji, urade reviziju i dokažu da su potrošili određeni iznos, izvšrili sve isplate i platili poreze, vraća 20% od neto uloženog iznosa (bez uračunavanja PDV-a) i to iz budžeta iz naredne budžetske godine. Dakle, ako bi naša Vlada odmah uvela ovaj program, realno prvih povraćaja ne bi bilo prije iduće godine, a i za to je premalo vremena, tako da bi zapravo prvi povraćaji mogli da se očekuju tek 2015. godine. Pritom, ne bi se tu ni radilo o astronomskim iznosima jer ne možemo očekivati da bi odmah nagrnuli da dolaze blokbasteri sa budžetima od preko 100 mil USD – kaže Ilić.
(Scena iz "Distrikta 13" iz novobeogradskog bloka 23)
Baza filmskih lokacija i sajam u Los Anđelesu
U januaru 2012. godine, pokrenuta je baza filmskih lokacija u Srbiji koja je ohrabrujući korak za razvoj Srbije kao atraktivne destinacije. Ona se može naći na sajtovima www.filminserbia.com ili www.filmlocationserbia.com
- Baza je tek u začetku i neprestano se puni novim fotografijama i lokacijama. Trenutno na sajtu ima oko 220 lokacija i 2.500 fotografija, a taj broj stalno raste. Ona je odlična referenca, jer stranci najčešće nemaju nikakvu ideju o tome kako Srbija izgleda i šta ovde mogu pronaći. Baza je napravljena sa izuzetno naprednim softverom i moći će još mnogo da se razvija – kaže Ana Ilić Iz SFA.
I Agencija za strana ulaganja i promociju izvoza (SIEPA) pomaže razvoj ove oblasti. Naime, ona organizuje odlazak na Sajam filmskih destinacija u Los Anđelesu od 2009, ističe u razgovoru za "eKapiju" Nataša Vujović, marketing konsultant SIEPA-e.
- Ta manifestacija okuplja oko 3.000 filmskih profesionalaca i 240 izlagača koji predstavljaju oko 30 zemalja u Santa Moniki u Kaliforniji. Srbija je imala zapažen nastup na ovom sajmu, a rezultat su filmski hitovi snimljeni u našoj zemlji – navodi Vujović i dodaje da je to samo mali korak i da bi trebalo organizovati još promotivnih aktivnosti.
Zbog srpske infrastrukture, profesionalnih filmskih radnika i raznovrsnih prirodnih ljepota Srbija bi mogla da bude lider u regionu kao filmska destinacija, ali bez podsticaja, ne može postići mnogo, saglasne su naše sagovornice.
I.M.